امروز يكي از دردهاي غيبت، اين است كه خيلي‌ها دنبال ظاهر آقا مي‌گردند، بدون اينکه او را بشناسند! اصلاً نمي‌دانند امام چه جايگاهي در خلقت و چه ارتباطي با آنان دارد؛ فقط مي‌خواهند امام را ببينند! در حالي که بايد مقام و منزلت امام شناخته شود. حتي شناخت ظاهري و تاريخي هم اگر چه زيباست، ولي فرع شناخت است، نه اصل آن.
امام حقيقتي برتر و خارج از صورت ظاهري دارد. اما واي از غربت امام، که بسياري از عاشقان او دنبال قدوبالايش هستند! چلّه‌ها مي‌گيرند؛ جمكران‌ها مي‌روند؛ مشهدها مي‌روند؛ چرا؟ چون مي‌خواهند آقا را ببينند!
تازه چنان‌که در اكثر ملاقات‌هاي افراد با امام زمان مي‌خوانيم، خيلي‌ها امام را ديدند، ولي نشناختند و يا تا خواستند بشناسند، ديدند امام نيست!
آري، امام را ديدند؛ ولي چه سود؟! دوباره كه غايب شد!
براي اينكه امام، فوق اينهاست. اگر آن حقيقت باطني، معنوي و نوري را در باطن خود بيابيد و با آن اتصال و ارتباط پيدا كنيد، اصلاً از امام جدا و دور نيستيد كه خواهان ديدارش باشيد. وقتي هم ظهور کند، چنان برايتان تعريف‌شده است كه گويي سال‌ها با او زندگي كرده‌ايد. امام، غريبه نيست؛ ولي براي بسياري، ناشناخته است!
قطعاً اين همه بركات ديني به سبب مقام معنوي اوست، نه مقام ظاهري‌اش. اين مسئله که اگر عرفان و معرفت به او نباشد، همه چيز ما از عبادت، ثواب، اخلاق، احكام و... بر پايه‌ي جاهليت شكل گرفته، باري نيست که فقط بر قدوقامت امام باشد، بلکه اين بار بر حقيقت معنوي آن حضرت جاري است.
امام، وجه اتصال بندگان به حقّ است؛ هم وصل به خداست و هم مي‌تواند ما را به خدا وصل کند. شناخت امام، آن است که اين وجه را بيابيم و بفهميم چگونه مي‌توانيم از او به خدا و كمال برسيم.
اين، مقام امام است، که به يقين در قدوقامت ايشان خلاصه نمي‌شود؛ و اگر چنين بود، بايد تمام كساني كه قدوقامت آقا را ديده‌اند، به خدا وصل مي‌شدند و در بُعد معنوي ترّقي مي‌كردند؛ ولي بارها ديده‌ايم امام، افرادي را حتي شفا داده‌اند، ولي آنان هنوز در گناه و معصيت و جهل هستند؛ چون مقام آقا را نيافته‌اند.
شايد بگوييم، اگر قدوقامت آقا را ببينيم، حاجت مي‌گيريم! ولي چه حاجتي؟! حاجت فطريِ تك‌تك ما، "إليه راجعون" است؛ رسيدن به خدا و لقاءالله. ما اصلاً نمي‌دانيم حاجت واقعي‌مان چيست، كه بخواهيم رافع حاجاتمان را بشناسيم!
امروز وظيفه‌ي ما اين است که آماده‌ي ظهور حضرت مهدي-عجّل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشريف- باشيم. ولي واقعاً در اين آخرالزمان، چه آمادگي و تهيّأيي داريم؟! آيا اصلاً مي‌دانيم چگونه بايد آماده شويم؟
برگرفته از کتاب امام منتظر واقعی ص 52 تا 56.
نظرات کاربران
